การเจริญพุทธานุสติ คือ นึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ โดยนึกถึงพระแก้วขาวใสบริสุทธิ์ เป็นสิ่งแทนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำใจให้ใส เยือกเย็น หยุดนิ่งให้ถูกส่วน ประสานใจของเรากับพระผู้มีพระภาคเจ้า ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ให้ในใจเรามีแต่พระพุทธเจ้าตลอดเวลา แล้วไม่นานสิ่งอัศจรรย์ก็จะเกิดขึ้นกับตัวของเรา 2 พฤศจิกายน พ.ศ.2540
การเจริญพุทธานุสติ คือ การระลึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ มีอานิสงส์ใหญ่ จะปิดประตูอบายภูมิ ทำให้ไม่ต้องไปเกิดในนรก ไม่ต้องไปเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน แม้ในปัจจุบัน ถ้าเข้าถึงได้ หรือเพียงแต่นึกได้ตลอดเวลา ก็จะทำให้เรามีความสุข สดชื่น เบิกบานทันทีที่ระลึกถึง เมื่อระลึกจนเป็นชีวิตจิตใจ ทุกลมหายใจเข้าออก จนกระทั่งท่านมาปรากฏอยู่ในกลางใจเรา เห็นองค์พระชัดใสแจ่มตลอดเวลาแล้ว ย่อมมีอานุภาพยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ ใจเราจะผ่องใสเกลี้ยงเกลาตลอดเวลา กระแสกรรมที่ทำมาในอดีตแม้ยังไม่หมดก็ตามไม่ทัน เหมือนเราขี่จรวดหรือนั่งเครื่องบิน แต่กรรมนั้นขี่จักรยานหรือเดินด้วยเท้า เพราะเมื่อจิตผ่องใสไม่เศร้าหมอง ก็มีสุคติเป็นที่ไป หลังจากละโลกไปแล้ว เราจะไปเป็นสหายแห่งเทวดาเป็นเวลายาวนาน จะมีกายใหม่เป็นกายทิพย์ที่สง่างาม มีรัศมีสว่างไสว มีสมบัติอันเป็นทิพย์ มีวิมานและบริวารเกิดขึ้นมากมาย กระแสบุญแห่งการระลึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะส่งต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆเหมือนระลอกคลื่นที่ส่งต่อกันไปลูกแล้วลูกเล่า และเมื่อถึงคราวที่ต้องมาเกิดในโลกมนุษย์ ก็จะเกิดในตระกูลที่ดี มีโภคทรัพย์สมบัติเพียบพร้อม รอคอยให้เราได้ใช้สร้างบารมี และนำเราไปถึงกระแสธรรมได้ในที่สุด 2…
มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะแสวงหาสิ่งที่ไร้สาระ ซึ่งไม่สามารถนำติดตัวไปเป็นประโยชน์ในภพเบื้องหน้า แต่สิ่งที่เป็นสาระของชีวิต ที่นำติดตัวไปได้กลับไม่ให้ความสำคัญ ทั้งนี้เนื่องจากความรู้ยังไม่สมบูรณ์ แม้บางคนรู้แต่ก็ไม่ได้ลงมือทำอย่างจริงจัง เพราะฉะนั้น ผู้มีปัญญาจะต้องให้ความสำคัญ กับการปฏิบัติธรรมให้มากๆ เพราะสิ่งนี้คือสาระที่แท้จริงของชีวิต ที่จะทำให้ได้เข้าถึงสิ่งที่มีอยู่จริงภายใน การปฏิบัติธรรม คือ กรณียกิจที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่จะทำให้ได้บรรลุเป้าหมายของชีวิต เป็นงานที่ทำให้เราได้รู้จักตัวเองและแผนผังชีวิตของเรา ดังนั้น การปฏิบัติธรรมเราควรทำทุกวัน อย่าให้ขาด และทำควบคู่กันไปกับการทำมาหากินหรือในภารกิจต่างๆ ให้ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน เศรษฐกิจต้องคู่ไปกับจิตใจ เราแสวงหาทรัพย์มาเพื่อเอาไว้หล่อเลี้ยงสังขาร และนำมาสร้างบารมี เราจะต้องรู้จักหลักของชีวิตและทำความเข้าใจว่า อะไรคือภารกิจหลัก อะไรคือภารกิจรอง ภารกิจหลักคือการปฏิบัติธรรม นอกนั้นคือภารกิจรอง เพราะฉะนั้น เราจะต้องให้ความสำคัญกับภารกิจหลักให้มากๆ เพราะสิ่งนี้คือกรณียกิจที่เป็นเป้าหมายชีวิตของเรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2544
เราเป็นคนธรรมดา ต้องทำแบบคนธรรมดา ต้องยอมรับว่า ความมืด ความเมื่อย ความฟุ้ง เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะต้องเจอ ไม่ใช่เป็นเรื่องแปลกเฉพาะเราอยู่คนเดียว ทุกคนต้องเจอทั้งนั้น เพราะฉะนั้น อย่าไปวิตกกังวลทุกข์ร้อน 22 เมษายน พ.ศ. 2545
ทำใจให้ผ่องใสอยู่เสมอ อย่าให้ใจเศร้าหมอง สิ่งใดที่ผ่านเข้ามาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจของเรา ต้องกลั่นกรอง ให้เหลือแต่สิ่งดี ๆ ที่จะอยู่ในใจอันสุกใสสว่างไสวของเรา เพราะไม่มีวันใดวันหนึ่ง เราก็ต้องไปสู่ปรโลก วันนั้น… เราจะต้องไปด้วยใจที่สว่างสุกใส ไม่มีมลทินเลย 1 กันยายน พ.ศ. 2545)
อาบน้ำล้างตัว ก็ให้ล้างใจไปด้วย ล้างหน้า แปรงฟันไป ให้ใจใส ๆ นึกถึงดวง นึกถึงองค์พระ หรือทำใจว่าง ๆ ทำไปพร้อม ๆ กัน อย่างสบาย ๆ หรือล้างจาน ก็ล้างใจไปด้วย จานสะอาด ใจก็บริสุทธิ์ ทำอย่างนี้ เราจะได้ไม่เสียเวลา อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน กวาดบ้าน ถูบ้าน หรือ ล้างจานกันไปเปล่า ๆ ต้องให้เป็นทางมาแห่งบุญ ทำความคุ้นเคยกับศูนย์กลางกาย กับการหยุดนิ่งทีละเล็กทีละน้อย อย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อทำแล้ว ใจของเราจะคลอเคลียนัวเนียอยู่ภายใน เราจะค่อย ๆ คุ้นกับศูนย์กลางกาย คุ้นกับการวางใจว่าง ๆ…
การปฏิบัติธรรม ถ้าตั้งใจจริง ทำกันจริง ๆ และปรารถนาจะเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง ด้วยความสมัครใจ “ต้องได้” แล้วก็ต้องได้ทุกคนด้วย 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2545
หลักวิชชาของการปฏิบัติธรรมนั้นมีอยู่ ถ้าปฏิบัติให้ถูกหลักวิชชาแล้ว ต้องเข้าถึงทุกคน ที่เข้าไม่ถึง เพราะเกียจคร้าน หรือขยันแต่ทำไม่ถูกวิธี ถ้าหากว่า มีความเพียรสม่ำเสมอทุกวัน และทั้งวัน แล้วก็ไม่มีข้ออ้าง ข้อแม้ และเงื่อนไข ทำจิตให้บริสุทธิ์ เป็นกุศล มีกุศลกรรมอยู่ในใจเสมอ จิตใจผ่องใส สว่างไสว ต้องเข้าถึงธรรมกายอย่างแน่นอน 29 กันยายน พ.ศ. 2545
พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ 3 อย่างนี้ ให้ติดอยู่ในใจตลอดเวลา ให้เป็นที่พึ่งในยามว้าเหว่ ยามเหงา ยามเศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม และเป็นเครื่องระลึกนึกถึงตลอดเวลา นึกถึงแล้วจะชื่นใจ 3 สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลก 24 เมษายน พ.ศ. 2539
นึกถึงองค์พระได้ทั้งวันหรือเปล่า… นึกทั้งวัน นึกทั้งนอกห้องและในห้อง สิ่งนี้จะช่วยให้เราได้เข้าถึงธรรมได้เร็วขึ้น เราจะดูว่า เรารักธรรมะมากแค่ไหน ก็ดูตรงนี้ ดูว่า… นอกห้อง เรานึกถึงองค์พระตลอดเวลาไหม ถ้านึกถึงตลอดเวลา นั่นแสดงว่า เรารักธรรมะอย่างแท้จริง 24 เมษายน พ.ศ. 2539