Category รักษาสุขภาพและการปฏิบัติธรรม

ในวันสุดท้ายของชีวิต ตอนช่วงนั้นร่างกายเราจะอ่อนแอ ก่อนละโลกจะมีภาพประวัติศาสตร์ชีวิตของเรา เป็นบทสรุปงบดุลชีวิตเกิดขึ้นให้ดูเป็นกรรมนิมิต ซึ่งจะไปโยงกับคตินิมิต ถ้าหากเราฝึกใจหยุดนิ่งจนคุ้น เข้าถึงแสงสว่าง ดวงธรรม กายภายใน หรือองค์พระ พอถึงตอนนั้นเราก็จะมีแต่ภาพดี ๆ ให้ดู ทำให้จิตใจผ่องใส กรรมนิมิตใสสว่าง ทำให้คตินิมิตสว่างไสวชัดเจน ใจเราจะเบิกบานจนไม่มีความรู้สึกว่า กลัวตายหรือไม่กลัวตาย แล้วจะมีอีกอารมณ์หนึ่งคือ ความสุข ปีติ ปลื้มใจ แล้วก็มั่นคงอยู่ตรงนั้น อาการภายนอกของร่างกายจะเป็นอย่างไร ก็เป็นเรื่องของร่างกาย แต่ภายในใจจะเยือกเย็น สงบนิ่ง ตั้งมั่น และมีความสุข ถ้าฝึกใจบ่อย ๆ แม้อาการภายนอกก็ไม่มี และที่สำคัญจะมีสุคติเป็นที่ไป 24 ธันวาคม พ.ศ. 2549

เมื่อยามเจ็บป่วย ต้องทำใจให้เบิกบาน ให้อยู่เหนือความทุกข์ เหนือความวิตกกังวล ให้อยู่ในบุญ แล้วก็ทำใจให้หยุด นิ่ง เฉย ที่ศูนย์กลางกาย ถ้าได้ดวงธรรม เราก็ตรึกในกลางดวงธรรม ถ้าได้กายภายใน เราก็ตรึกในกลางกายภายใน ถ้าได้องค์พระ เราก็ตรึกในกลางองค์พระ ถ้ายังไม่ได้อะไรก็ภาวนา “สัมมา อะระหัง” เรื่อยไป ใจนิ่งอยู่ตรงกลางตรงนั้น นึกอาราธนาพระนิพพาน พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระอริยบุคคลทั้งหลาย ให้ลงมาปกปักรักษาเรา อธิษฐานให้หายเจ็บ หายป่วย หายไข้ขจัดสิ่งที่ไม่ดีภายในร่างกายให้หมดสิ้นไป ให้หลงเหลือแต่สิ่งที่ดี ๆ แล้วก็ทำใจให้ใส ๆ สบาย ๆ เบิกบาน แช่มชื่น ราวกับผู้นิรทุกข์ ไม่เคยเจ็บป่วยเลย หากทำได้อย่างนี้ ไม่ช้าเราจะเข้าถึงธรรม จะเป็นคนป่วยที่…