อาบน้ำล้างตัว ก็ให้ล้างใจไปด้วย ล้างหน้า แปรงฟันไป ให้ใจใส ๆ นึกถึงดวง นึกถึงองค์พระ หรือทำใจว่าง ๆ ทำไปพร้อม ๆ กัน อย่างสบาย ๆ หรือล้างจาน ก็ล้างใจไปด้วย จานสะอาด ใจก็บริสุทธิ์ ทำอย่างนี้ เราจะได้ไม่เสียเวลา อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน กวาดบ้าน ถูบ้าน หรือ ล้างจานกันไปเปล่า ๆ ต้องให้เป็นทางมาแห่งบุญ ทำความคุ้นเคยกับศูนย์กลางกาย กับการหยุดนิ่งทีละเล็กทีละน้อย อย่างเป็นธรรมชาติ เมื่อทำแล้ว ใจของเราจะคลอเคลียนัวเนียอยู่ภายใน เราจะค่อย ๆ คุ้นกับศูนย์กลางกาย คุ้นกับการวางใจว่าง ๆ…
การปฏิบัติธรรม ถ้าตั้งใจจริง ทำกันจริง ๆ และปรารถนาจะเข้าถึงธรรมอย่างแท้จริง ด้วยความสมัครใจ “ต้องได้” แล้วก็ต้องได้ทุกคนด้วย 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2545
หลักวิชชาของการปฏิบัติธรรมนั้นมีอยู่ ถ้าปฏิบัติให้ถูกหลักวิชชาแล้ว ต้องเข้าถึงทุกคน ที่เข้าไม่ถึง เพราะเกียจคร้าน หรือขยันแต่ทำไม่ถูกวิธี ถ้าหากว่า มีความเพียรสม่ำเสมอทุกวัน และทั้งวัน แล้วก็ไม่มีข้ออ้าง ข้อแม้ และเงื่อนไข ทำจิตให้บริสุทธิ์ เป็นกุศล มีกุศลกรรมอยู่ในใจเสมอ จิตใจผ่องใส สว่างไสว ต้องเข้าถึงธรรมกายอย่างแน่นอน 29 กันยายน พ.ศ. 2545
พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ 3 อย่างนี้ ให้ติดอยู่ในใจตลอดเวลา ให้เป็นที่พึ่งในยามว้าเหว่ ยามเหงา ยามเศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม และเป็นเครื่องระลึกนึกถึงตลอดเวลา นึกถึงแล้วจะชื่นใจ 3 สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลก 24 เมษายน พ.ศ. 2539
นึกถึงองค์พระได้ทั้งวันหรือเปล่า… นึกทั้งวัน นึกทั้งนอกห้องและในห้อง สิ่งนี้จะช่วยให้เราได้เข้าถึงธรรมได้เร็วขึ้น เราจะดูว่า เรารักธรรมะมากแค่ไหน ก็ดูตรงนี้ ดูว่า… นอกห้อง เรานึกถึงองค์พระตลอดเวลาไหม ถ้านึกถึงตลอดเวลา นั่นแสดงว่า เรารักธรรมะอย่างแท้จริง 24 เมษายน พ.ศ. 2539
วันนี้ เราพึงพอใจในการนั่งธรรมะได้ 5 นาที วันพรุ่งนี้ ฝึกใหม่ ฝึกไปเรื่อย ๆ แม้วันพรุ่งนี้จะดีไม่เท่าวันนี้ก็ช่าง หรือดีกว่าวันนี้ ก็ช่างให้เฉย ๆ ฝึกไปเรื่อย ๆ ล้มลุกคลุกคลานกันไป เราก็ฝึกไป นี่เป็นทางมาแห่งบารมีของเรา ความเจริญงอ งามของจิตใจเกิดขึ้นทุกวินาที แม้เราว่า ไม่เห็นจะก้าวหน้าอะไร “ไม่เห็นมีอะไรใหม่” แม้เราจะรู้สึกอย่างนี้ก็ตาม แต่ควา มละเอียดก็ถูกสั่งสมเอาไว้ในใจ บุญเกิดขึ้นทุกครั้งที่เราลงมือปฏิบัติ อย่างที่เราไม่รู้ตัวเลย จะเกิดขึ้นทุกอนุวินาทีเลย กาย วาจา ใจของเราจะถูกกลั่น ให้สะอาดแล้ว สะอาดเล่า บริสุทธิ์แล้ว บริสุทธิ์เล่า เพิ่มขึ้นทุกวัน 11 สิงหาคม พ.ศ. 2545
หลวงพ่อว่า การเรียนในสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ต้องใช้ สุ จิ ปุ ลิ หรือ ตาดู หูฟัง เขียน ซักถาม กลับไปค้นคว้าขนาดท่องตำรากันมาก ๆ ติวแล้วติวอีก ตั้งแต่ติวอ่อนจนกระทั่งติวเข้ม ผลสอบออกมายังตก ดูซิ… ยากขนาดไหน แต่การศึกษาวิชชาธรรมกาย ไม่ต้องใช้อะไรเลย สมุด ดินสอ ปากกา ไม่ต้องใช้ อุปกรณ์การเรียนก็ไม่มี มีแต่กายยาววา หนาคืบ กว้างศอก มีใจ มีศูนย์กลางกาย วิธีการก็มี หยุดกับนิ่ง แค่นี้เอง เดี๋ยวก็ไปรู้ไปเห็นได้ แถมไม่ต้องใช้สมองด้วย แค่ทำตัวให้เหมือนหุ่นยนต์ คือ ลืมความรู้สึกว่า…
รักตัวของเราเอง รักตัวของเราไม่ใช่เห็นแก่ตัว แต่ต้องทำตัวของเราให้บริสุทธิ์ ให้มีความสุขตลอดเวลา สิ่งที่ผ่านมาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มีทั้งดีและชั่ว เราจะต้องเลือกเอาแต่สิ่งที่ดี ๆ ให้เข้ามารวมอยู่ภายในศูนย์กลางกาย ฐานที่ 7 22 กันยายน พ.ศ. 2545
ถ้าใครใจติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย มันเหมือนต้นไม้ที่กำลังผลิใบอ่อน มียอดอันแย้มแล้วไม่ช้าก็จะมีผล สิ่งนี้ก็เหมือนกันเมื่อใจเราติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายไม่ช้าก็จะมีผล คือ จะเข้าถึงมรรคผลได้ 3 เมษายน พ.ศ. 2535
ให้มีคำภาวนา สัมมาอะระหัง ในใจ ควบคู่กันไปกับภารกิจ ภาวนาไปเรื่อย ๆ ในทุกอิริยาบถ ทุกกิจกรรม ภาวนาอย่างเป็นสุขใจ สบายใจเพราะเรากำลังทำความดี การภาวนา สัมมาอะระหัง สามารถทำได้ตลอดเวลา แม้ยามโกรธ เราก็ภาวนา สัมมาอะระหัง ในใจได้ ความโกรธนั้นก็จะมลายหายไป ความทุกข์อะไรเกิดขึ้น เราก็ภาวนาได้ ความทุกข์นั้นก็จะหายไป แม้มีความสุขเกิดขึ้นมา เราภาวนา ก็จะเพิ่มเติมความสุขให้มากขึ้น จะเห็นได้ว่า การภาวนา สัมมาอะระหัง ไม่ได้ขัดกับการทำมาหากินเลย เหมือนเราขับรถไปด้วย คุยไปด้วย ใช้ทั้งมือ ทั้งขา ทั้งตา ทั้งหู ทั้งปากพูดไปด้วย เรายังทำได้ การภาวนาก็เช่นเดียวกัน เป็นงานทางใจ เพราะฉะนั้น จะทำมาหากินหรือจะทำอะไร…