“ตรึก” คือ การนึกถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ อย่างสบายๆ คล้ายๆ กับเรานึกถึงสิ่งที่เราคุ้นเคย ถนัดนึกถึงองค์พระ ก็นึกองค์พระ ถนัดนึกดวงแก้ว ก็นึกถึงดวงแก้ว หรือสิ่งที่นอกเหนือจากนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราคุ้นเคยเห็นจนเจนตา นึกถึงสิ่งนั้น เอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ 7 อย่างสบายๆ เพื่อให้ใจของเรามีหลักยึด จะได้ไม่ซัดส่ายไปคิดเรื่องอื่น
“แตะ” คือ ดูเฉยๆ ดูธรรมดาๆ เหมือนดูก้อนอิฐก้อนหิน แต่ว่ามันเบามาก โดยที่เราไม่ได้พยายามที่จะให้มันเบา มันเบาของมันเอง เพราะจิตมันละเอียดไปในระดับนั้นแล้ว ก็ดูต่อไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ ดูเข้าไปตรงกลางสิ่งที่เราเห็น ไม่ว่าจะเป็นดวงใสๆ องค์พระใสๆ ดูเข้าไปเรื่อยๆ
23 กันยายน พ.ศ.2545
