ทุกวันให้มีชั่วโมงหยุดชั่วโมงนิ่งให้มากๆ และสม่ำเสมอ อานิสงส์ของการทำสม่ำเสมอ จะทำให้การปฏิบัติธรรมก้าวหน้า พอนึกรวมใจ ใจก็วูบขยายเข้าไปสู่ภายในทันที แต่ถ้าเราทำไม่สม่ำเสมอ เวลาจะให้หยุดนิ่ง ใจมักจะแวบไปแวบมา พอแวบไปแวบมา เดี๋ยวเราก็อดไปเค้นภาพไม่ได้ พอเค้นภาพมันก็ตึงเครียด ทำให้เบื่อหน่ายต่อการปฏิบัติธรรม เพราะว่าทำผิดวิธีการ และไม่ทำอย่างสม่ำเสมอ นี่คือโทษของการไม่ทำอย่างสม่ำเสมอ
6 พฤษภาคม พ.ศ.2544
